Peyami Safa’dan okuduğum ikici kitaptı. 5 -6 Sezonluk bir diziye başlarsın da ilk sezonunda bir cacık olmadığı için sıkılırsın ya o diziden. Bende de aynen öyle oldu. İlk 100 sayfasında beni kitaba bağlayan bir şey olmadı. Sonra kendini zorlarsın dizinin ikinci sezonunu da izlersin “hah işte tamam dizi şimdi başlıyor” dersin. İşte bu kitapta da aynen böyle oldu.
Besim’in yemekler üzerine yaptığı efsane diyaloglarda kendimi buldum resmen 🙂
Bir ülke düşler Peyami Safa, adını Simeranya koyar. Mutlu insanların yaşadığı, bedenlerin ve zihinlerin köleleştirilemediği bir ülkedir bu. Yaşadığı dönemin karmaşaları, çarpıklığı ve yalanlarından kaçmak için bir sığınaktır aslında Simeranya. Ütopik dünyadan uzaklaştığımızda romanda kişi analizleri ve psikolojik tahlillerin yoğunluğu göze çarpmaktadır. Toplumun ahlak kurallarının kabullenemeyeceği bir şüphe ile okuyucusunu soru işaretleriyle serüvene başlatan Safa, roman kahramanı Samim’in aşkı, Meral’in Paris sevdası, yalanları, zaafları ve bunların derinlemesine irdelenmesi ile devam ediyor.
Anlatımın ve duygu aktarımının çok güçlü olduğu kitapta yapılan aşk tanımı da çok derindir.
Tahta atlardan tutun kağıttan uçak ve gemilere kadar her türlü oyuncağın tarihini bulabilirsiniz bu sayfalarda. Savaş dönemlerinde ellerinde oyuncaklarıyla canlarına kıyılan çocuklar da görürsünüz kimi sayfalarda. Her hikayenin sonunda tek bir cümledir sizin yüreğinizi sızlatan. Bu kadar geçmişi var mıdır bu oyuncakların diye düşünürsünüz. Adını hiç duymadığımız bir çok yabancı şahıs aklınızı karıştırabilir. Fakat okunmaya gerçekten değer bir kitap.
Konuya önce şuradan gireyim dedim. Adam Mars’ta ölmemek için patates yetiştiriyor ki elinde yetiştirmek için sadece patates var çünkü. Biz patatesi başka ülkelerden alıyoruz. Mars’ta harbiden patates yetişse neredeyse oradan da alacağız. Bir Mark Watney kadar olamadık, kendi ülkemizde kendimize yetecek kadar mahsul yetiştiremedik. Bence bu kitabı Tarım ve Orman Bakanlığında görevli herkesin okuması lazım.
Kurt Kanunu kitabında İzmir Suikasti’nin farklı bir yönünün, arka taraflarının birtakım gerçeklerle beraber Kemal Tahir tarafından romanlaştırılmış halidir. Kemal Tahir’in kullandığı çoğu karakter başta Kara Kemal Bey olmak üzere tarihte yaşamış kişiler. Mustafa Kemal Atatürk’de kitap boyunca ya Sarı Paşa olarak ya da Gazi Paşa olarak geçmekte. Cumhuriyet sonrası ittihatçilerin görüşlerini belirten Kemal Tahir, ittihatçilerin iktidara gerek din, gerek politika gerekse de kişiye özel, yani Sarı Paşa’ya özel görüşlerine bol bol yer verdiği bir kitap. Bazı cümleler için hem romanın gerçekçiliği bakımından olması gerekiyordu diyebilsek de bir taraftan Kemal Tahir’in Sarı Paşa’ya olan eleştirisi de diyebiliriz. Bu yönden bakarsak eğer bana göre kitabın önemi daha da artıyor. Bu cümleleri bir de Kemal Tahir’in Marksist cümleleri ile bir ittihatçının ağzından yapıldığını, bazılarının da Sarı Paşa’ya karşı yapıldığını düşünürsek kitabın öneminden çok neden bu kadar eleştirildiğinin cevabını da almış oluruz.